Krystyna Pietrych – profesor nadzwyczajny w Katedrze Literatury Polskiej XX i XXI wieku UŁ. Autorka monografii o poezji Aleksandra Wata (O Wierszach śródziemnomorskich Aleksandra Wata; 1996) oraz edytorka jego pism (Dziennik bez samogłosek; 2001). W 2009 roku opublikowała książkę „Co poezji po bólu?” Empatyczne przestrzenie.

Redaktor naczelna rocznika „Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze”.

Główny obszar jej badań stanowi dwudziestowieczna poezja polska, co poświadczają liczne szkice i rozprawy dotyczące najwybitniejszych poetów polskich XX wieku: Bolesława Leśmiana, Juliana Tuwima, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Aleksandra Wata, Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta, Mirona Białoszewskiego, Stanisława Barańczaka, Jarosława Iwaszkiewicza, Tadeusza Różewicza, Czesława Miłosza Jej zainteresowania dotykają także związków literatury i religii.

Ostatnimi czasy jej praca naukowa koncentruje się w dwu polach badawczych. Po pierwsze dotyczy zjawisk obecnych w literaturze najnowszej, o czym świadczą kolejne współorganizowane konferencje ogólnopolskie i ukazujące się tomy pokonferencyjne (Literatura polska 1990-2000, t. 1-2, Kraków 2002; Cielesność w polskiej poezji najnowszej, Łódź 2010). Po drugie obejmuje zagadnienia związane z możliwością reprezentacji w sztuce, a zwłaszcza w poezji doświadczeń granicznych (cierpienie, umieranie, śmierć) oraz problematykę granic tekstualizacji egzystencji w prozie zarówno fikcjonalnej, jak i niefikcjonalnej.

Follow