Marian Stala (ur. 1952) – krytyk i historyk literatury, profesor na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”, gdzie publikuje felietony w cyklu Wyznania człowieka apolitycznego. Jest laureatem nagrody Fundacji Kościelskich (1991) i nagrody im. Kazimierza Wyki (1998). W latach 2006-2008 był jurorem Literackiej Nagrody Nike.

Wśród jego publikacji można wymienić następujące: Metafora w liryce Młodej Polski. Metamorfozy widzenia poetyckiego (1988); Chwile pewności. 20 szkiców o poezji i krytyce (1991); Pejzaż człowieka. Młodopolskie myśli i wyobrażenia o duszy, duchu i ciele (1994); Druga strona. Notatki o poezji współczesnej (1997); Trzy nieskończoności. O poezji Adama Mickiewicza, Bolesława Leśmiana i Czesława Miłosza (2001); przygotował edycje krytyczne Utworów zebranych Wincentego Korab-Brzozowskiego i Poezji prozą Jana Wroczyńskiego, antologię Liryki lozańskie Adama Mickiewicza. Strona Lemanu (1998) i komentowany wybór poezji Czesława Miłosza (1999).

Eseje, szkice i recenzje publikował m.in. w: „NaGłosie”, „Pamiętniku Literackim”, „Ruchu Literackim”, „Tekstach”, „Tekstach Drugich”, „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku” oraz w książkach zbiorowych, wśród nich Poznawanie Miłosza (1985), Pisanie Białoszewskiego (1993), Stulecie Młodej Polski (1995).

Zainteresowania historyczne: poezja, wyobraźnia, antropologia okresu Młodej Polski. Zainteresowania krytyczne: poezja ostatnich dziesięcioleci (od Miłosza po debiutantów ostatnich lat), oglądana od strony poetyki i światoodczucia.

Follow